Δεν κάνεις πεντακόσια εκατομμύριο φίλους χωρίς να κάνεις και μερικούς εχθρούς…
Facebook
Τίτλος: Το Δίκτυο (The Social Network)
Σκηνοθεσία: David Fincher
Σενάριο: Άαρον Σόρκιν βασισμένο στο βιβλίο του Μπεν Μέζρικ (Ben Mezrich)
Πρωταγωνιστούν: Τζέσε Άιζενμπεργκ (Jesse Eisenberg), Άντριου Γκάρφιλντ (Andrew Garfield), Τζάστιν Τίμπερλεϊκ (Justin Timberlake)
Έτος: 2010
Είδος: Βιογραφία, Δράμα
Διάρκεια: 120΄
Τιμητικές διακρίσεις: 3 βραβεία Όσκαρ 2011: καλύτερος ηθοποιός Jesse Eisenberg, σεναρίου Aaron Sorkin, μουσικής κ.ά.
Τοποθεσίες γυρισμάτων: Andover, Μασαχουσέτη
Budget: $40 εκατομ. κέρδη $225 (περίπου)
Slogan Ταινίας: Δεν κάνεις 500 εκατομμύρια φίλους χωρίς να κάνεις μερικούς εχθρούς
Φθινόπωρο 2003: Μέσα στο σκοτεινό περιβάλλον του φοιτητικού του δωματίου ο Μαρκ Ζούκερμπεργκ (Jesse Eisenberg) / Mark Zuckerberg μετά από μια φιλονικία με τη φιλενάδα του αφοσιώνεται στο κομπιούτερ του γράφοντας στο μπλογκ του και μέσα σ’ αυτή την ένταση του να εκφράσει τα ποικίλα συναισθήματα του μέσα απ’ τις γραμμές του μπλογκ-ποστ του, του έρχεται η ιδέα να δημιουργήσει ένα δίκτυο που δε θα απευθύνεται μόνο στους φοιτητές του δικού του Παν/ίου αλλά σε όλα τα κοντινά και γιατί όχι σ’ όλο τον κόσμο.
Ο φίλος και συνεργάτης του Εντουάρντο Σάβεριν (Andrew Garfield) / Eduardo Saverin γίνεται συμμέτοχος σ’ αυτό το εγχείρημα με του να του παραδώσει τον αλγόριθμο του παιχνιδιού Σκάκι που βασίζεται σ’ εκείνον του «elo» (Σύστημα αξιολόγησης αποτελεσμάτων).
Στη συνέχεια ο Μαρκ εμπλέκεται ως κατηγορούμενος ότι έσπασε το δίκτυο του Χάρβαρντ, πήρε τον κώδικα και τον μετέτρεψε σ’ ένα δικό του επινόημα που το ονόμασε «The Facebook».
Το έργο διαδραματίζεται στους σκοτεινούς διαδρόμους των οικημάτων του κάμπους, σ’ έναν ξέφρενο ρυθμό ανάμεσα στα πάρτυ, στα δωμάτια όπου κυριαρχούν τα κομπιούτερς, στις οθόνες των υπολογιστών όπου γράφεται ο κώδικας του προγράμματος – ανάμεσα στις κατηγορίες για υποκλοπές κώδικα, ιδεών, ξένης πνευματικής ιδιοκτησίας. Ο κόσμος του κάμπους προβάλλει σκοτεινός γεμάτος κουτσομπολίστικα νέα, κακόβουλες κριτικές, ανταγωνισμούς.
Δυνατό σημείο της ταινίας κατ’ αρχήν η ερμηνεία του πρωταγωνιστή. Ακολουθούν το ιδιότυπο κλίμα των χώρων όπου ζουν οι εσώκλειστοι φοιτητές του Χάρβαρντ, τα πάρτι, οι συγκεντρώσεις τους. Ένας κόσμος άγνωστος, σκοτεινός, επιρρεπής σε διασκεδάσεις όπου κυριαρχούν τα ποτά, τα κουτσομπολιά και γιατί όχι; και τα χάπια…D
Στο μέσον και στο επίκεντρο αυτού ανάμεσα στις κατηγορίες για υποκλοπή, στους ενθουσιώδεις πανηγυρισμούς για το πρόγραμμα των συμφοιτητών του καθώς το πρόγραμμα εξαπλώνεται σε όλο και περισσότερα δίκτυα κερδίζοντας ολοένα και περισσότερους χρήστες, βρίσκεται ο μοναχικός Ζούκερμπεργκ με την υπεροπτική του κάπως συμπεριφορά, το τρέξιμο στις σκάλες ανάμεσα στις αίθουσες παράδοσης ως το δωμάτιο του με το ανοιχτό στην οθόνη πρόγραμμα του, στο χιονισμένο δρόμο έξω από το κάμπους, στα μπαράκια της Μασαχουσέτης όπου συναντά πάντα μαζί με το φίλο του Σάβεριν υπεύθυνος μάρκετιγκ και κερδών, άλλους του χώρου – εν δυνάμει προωθητές της ιδέας και της υλοποίησης της.
Στη διαδρομή αυτή η συνάντηση με τον ιδρυτή του δικτύου «Νάπστερ» Σων Παρκερ (Sean Parker) και η συμβουλή του να το ονομάσουν σκέτο Φέις-μπουκ (Facebook), η μετοίκηση του Ζούκερμαν στο Πάλο Αλτο (Palo Alto) κατά του ιδίου την προτροπή επίσης –εκεί που εδρεύει η όλη βιομηχανία των κομπιούτερς και το στήσιμο πλέον της όλης επιχείρησης.
Μια διαδρομή από το χιονισμένο τοπίο της χειμωνιάτικης Μασαχουσέτης στο ηλιόλουστο της Καλιφόρνιας αποβαίνει για τον προικισμένο με τόλμη, φιλοδοξία, γνώσεις –έμπνευση κυρίως Ζούκερμπεργκ, συνώνυμη με μια διαδρομή απ’ την ανωνυμία στην επωνυμία, απ’ την αφάνεια στη δόξα και στο χρήμα.
Το έργο γυρισμένο στους χώρους του Χάρβαρντ Μασαχουσέτης, απευθύνεται σ’ ένα ειδικό κοινό που θα παρακάμψει τα βαρετά εμβόλιμα των κατηγοριών προς τον «υποκλοπέα» Ζούκερμπεργκ, τις άγνωστες ορολογίες, το σκοτεινό κόσμο των δωματίων και την ιδιόρρυθμη ψυχολογία των χρηστών -ακόμη ανεξερεύνητη από ψυχολογικής πλευράς. Θα μείνει στο νόημα ότι ο ήρωας της ταινίας προωθεί κάτι νέο που θα φέρει αληθινές αλλαγές στην εκπνοή του 20ου αιώνα. Τα κομπιούτερς ξεφεύγουν από το μοναχικό κάδρο του χρήστη ενόσω ο χρήστης αυτός επικοινωνεί σε αληθινό χρόνο με άλλους φίλους αληθινούς ή όχι, πάντα σύμφωνα με την ορολογία του προγράμματος, ακόμη κι αν δεν το κάνει, τα όσα σκέφτεται και εκθέτει γίνονται γνωστά αμέσως σε όλους όσους τα βλέπουν. Το έργο είναι κι αυτό υποψήφιο στη σειρά για το Όσκαρ, ενώ ήδη απέσπασε 3 βραβεία (ηθοποιίας, σεναρίου, καλύτερης ταινίας) από την Ένωση Κριτικών ΗΠΑ.
David Fincher: (Το στυλ του Ντέιβιντ Φίνσερ) Director’s Highlights
Πορτρετο 